Mag ik me allereerst even voorstellen. Ik ben Nico, 23 jaartjes jong en net in het bezit van mijn 3e auto en 2e E30.
De ziekte begon mede dankzij mijn broer die op een dag ineens thuis kwam met een blauwe e30 316 coupe type-1 uit 1985 in redelijke staat die hij gekocht had voor een lullige 600euries.
Aangezien ik die dag vrij was en de hele familie auto & motorgek is is een nieuwe aanwinst altijd een ''happening'' bij ons. De auto was dus ook gelijk behoorlijk in de poets gezet.
Toen we klaar waren en de auto stond te blinken in de schemering van de zonsondergang kon ik er niet meer omheen

En jahoor, na een testritje achter het stuur samen met me trotse broer was ik helemaal verkocht. Ik wist het,

Waar die Ford Sierra van me andere broer (prima dagelijkse auto hoor begrijp me niet verkeerd) aanvoelt als een zwaarbeladen stationwagen voelt de E30 aan als een Kart!
Oke, dus ik met een zeer bescheiden budget op zoek naar een E30 en na niet te lang zoeken kwam ik ook een leuke metallic blauwe 316 coupe tegen in redelijke staat met 147.000kms en verder in redelijke staat met hier en daar wat roest op de bekende plekken. Maarja wat wil je voor 750,- Ik heb er toch ruim 2 jaar mee gereden en fantastisch rijplezier mee beleefd maar na 2 jaar schoten de APK kosten voor het repareren van de roest en overige onderhoud de autowaarde te boven. Ik heb de 316 ook met pijn in het hart naar het kerkhof gebracht.
Nu na bijna 2 jaar geen auto te hebben gehad en met een nieuwe baan waarbij een auto een noodzaak is (2uur heen en terug met openbaar vervoer of 10 min. met de auto) toch weer besloten een BMW aan te schaffen. De e36 was ook zeer intressant en ook echt een mooie car maar de E30 ziekte heeft me nooit losgelaten en ik ben sinds 3 dagen weer de trotse eigenaar van een echte E30.
Deze keer alleen geen 316 Carbarateur maar een echte originele uit Duitsland geimporteerde 325e coupe type-1 uit 1987 met de 2.7ltr eta 6-cilinder motor met maar 75000kms op de klok voor 3000,- en op een paar kleine dingen na in absolute nieuwstaat!
Ik wel moet zeggen dat de M10 (of misschien ook wel de M40 maar die heb ik zelf nooit gereden) 1 van de sterkste en meest robuuste 4-cilinders is die ik heb gereden maar als je echt BMW wilt rijden moet je toch echt een strait-six hebben dus minimaal de 320i.
Met de 325e heb ik mijn liefde dus weer helemaal terug gevonden. Maar die kleine mankementjes zoals ik zei moet ik wel even fixen. De uitlaatdemper is aan vervanging toe (ook echt het enige roest op de gehele auto), de motor moet stationair afgesteld worden en hij was verlaagd met koni's door de vorige eigenaar dus originele schokdempers met veren staan ook op de verlanglijst.
De bedoeling is om voor de komende zomer nog mijn motorrijbewijs te halen zodat de E30 de stalling in kan zodat ik op mijn gemakkie de auto weer in gehele originele nieuwstaat terug kan brengen. Zelfs de originele BMW Bavaria radio laat ik erin zitten

